**നാരായണ നരസിംഹ സ്തുതി**

**നാരായണ നരസിംഹ  സ്തുതി**

നാരായണായ നമഃ നാരായണായ നമഃ

നാരായണായ നമഃ നാരായണായ നമഃ

**(ചരണം 1)**

നിർമ്മല ഹൃദയത്തിൽ വിളങ്ങുന്ന ഹരിനാമത്തിൻ ദിവ്യശക്തിയാലെ,

അത്ഭുതമെന്നോണം പിളർന്നുപോയൊരാ തൂണുകൾ സാക്ഷിയായി!

ത്രിസന്ധ്യയിൽ പവിത്രമായ യാമത്തിൽ മുഴങ്ങിയ ഹുംകാരനാദവും,

അഹങ്കാരിയായ ദൈത്യരാജാവിൻ ഹൃദയത്തെ നടുക്കിയ ഹരിരൂപനേ!

**(ചരണം 2)**

ആകാശത്തിലുത്തുംഗമാം ഗോപുരം പൊട്ടിത്തെറിക്കും പോലൊരു ഗംഭീര രൂപം ധരിച്ച മാധവ!

സർവ്വ ചരാചരങ്ങളെയും വിസ്മയിപ്പിക്കുന്ന ആകാരമെഴുന്നൊരു അവതാരമായ ബ്രഹ്മസ്വരൂപമേ!

ബലഹീനമായ തൂണുമതിലെ തുരുമ്പുമെല്ലാം സാക്ഷിയാകവേ,

അഭയം തേടിയ ഭക്തന് തുണയായി അവതരിച്ച നരസിംഹ രൂപമേ!

**(ചരണം 3)**

പൂർണ്ണമാം നരനുമല്ല, വന്യമാം നരിയുമല്ലയീ അത്ഭുതരൂപം,

ദുഷ്ടത വാഴുന്ന അന്ധകാരത്തെ ശിക്ഷിക്കുവാനായി അവതരിച്ച ദിവ്യ തേജോരൂപമേ!

അഗ്നിജ്വാല പോലെ ആളിക്കത്തിയ കോപം നിറഞ്ഞ നിൻ രൂപം ദർശിച്ചപ്പോൾ,

എട്ടു ദിക്കുമീയാകാശവും വിറച്ചു നിന്നീടിനാ ഭയത്താലേ!

**(ചരണം 4)**

നാല് കരങ്ങളിലും പ്രകാശിക്കുന്ന ദിവ്യമായ ശസ്ത്രങ്ങളേന്തി,

സ്വർണ്ണ നിറമൊത്ത വിടർന്ന ജടയും മനോഹര ചെമ്പട്ടു ചാർത്തി  ചമഞ്ഞു നിന്ന വിഷ്ണുവേ!

ക്ഷണനേരം പോലും കണ്ണിമ ചിമ്മാതെ ദിവ്യാലങ്കാര ഭൂഷിതനായി,

നാരായണൻ്റെ അത്ഭുത തേജസ്സ് കണ്ടു കൈകൂപ്പുവാൻ തരമുണ്ടാകണേ നാരായണ ഹരേ!

**(ചരണം 5)**

ദുഷ്ടനാം ഹിരണ്യാക്ഷനെ ഉമ്മറപ്പടിയിൽ നിഗ്രഹിച്ചനുഗ്രഹിച്ച കരുണാമയനേ, നരസിംഹ മൂർത്തേ!

ഒറ്റ മുഷ്ടി കൊണ്ടൊരസുരനെ തൂക്കിയെടുത്തു പൊന്തിച്ചു,

മറുകൈയിലെ മൂർച്ചയേറും നഖങ്ങളാൽ നെഞ്ചകം പിളർന്നു ലോകരക്ഷ ചെയ്തു നീ!

അചഞ്ചല ഭക്തനാം പ്രഹ്ലാദനഭയം നൽകിയ നരസിംഹമൂർത്തിയെ കൈവണങ്ങുന്നേ!

**(ചരണം 6)**

മാറോട് ചേർത്ത് മടിയിലിരുത്തി പ്രിയ ഭക്തനാം പ്രഹ്ലാദൻ്റെ ഉത്കണ്ഠയെ ദൂരീകരിച്ച് രക്ഷിച്ചനുഗ്രഹിച്ച നാഥാ,

സർവ്വശക്തനായ നരസിംഹ മൂർത്തേ!